သင္နွင့္တကြ အေပါင္းအပါမ်ား သိသာရန္

သင္ႏွင့္တကြ အေပါင္းအပါမ်ား သိသာရန္

ေလာကမွာ တြဲမစားေကာင္းတဲ႔ အရာေတြ ရွိသလုိ
အတူတကြ ယွဥ္တြဲ မထားေကာင္းတဲ႔ အရာေတြလည္း ရွိတယ္ ဆုိရင္ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ဆုံး ကပါ ပါလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဝါဒေရးရာမွေတာ့ သုံးနဲ႔ ေလးပါပဲ။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ကမၻာေလာကၾကီးရဲ့ ေထာင့္က်ဥ္းေလး တေထာင့္မွာ….

၁။
“ဘယ္လုိလဲ၊ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား.။ မင္းရည္းစားေကာင္ေလးနဲ႔ေကာ မၾကာခဏ စိတ္ေကာက္ၾကတုန္းပဲလား”
အဲလုိ စကားစလုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ သူ႕မ်က္ခုံးေတြ ဆတ္ခနဲ တြန္႕ေကြးသြားၾကျပီး မလုိအပ္ပဲ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဟက္ခနဲ ရယ္ခ်လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကုိ လွမ္းရုိက္ရင္း “ရွင္ဟာေလ၊ အရင္အတုိင္းပဲ” တဲ့။
ဒါပဲေပါ့။ ဒါဇင္ဝက္ သာသာ ႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြက လူတေယာက္ကုိ ထူးထူးျခားျခား ဘယ္ေလာက္မ်ား ေျပာင္းလဲ သြားေစမွာမုိ႔လဲ။ သူေတာင္မွ ခႏၶာကုိယ္မွာ အဆီေတြ နည္းနည္း တုိးျပီး ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြ နည္းနည္း တုိသြားတာက လြဲရင္ ေလယူေလသိမ္းနဲ႔ ဟန္ပန္ အမူအရာက အရင္အတုိင္းပဲ မဟုတ္လား.။



သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ဝင္တစား လွန္ၾကည့္ခ်င္စရာ ေကာင္းေပမယ့္ ဘယ္တုန္းကမွ အပုိင္ဝယ္သိမ္းခ်င္စရာ မေကာင္းခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္တအုပ္နဲ႔ တူတဲ႔ မိန္းမ တေယာက္ပါ။ ဟင့္အင္..မဟုတ္ေသးဘူး.။ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္က ဝယ္မသိမ္းခ်င္ခဲ႔တာပါ.။ ဒီလုိ စာအုပ္မ်ဳိးူမွာ ဧည့္ခန္းမွာ တကူးတက ေနရာေပး စင္ရုိက္ျပီး တင္ထားရမယ့္ စာအုပ္မ်ဳိးလုိ႔ သတ္မွတ္ခဲ႔မိတာ မဟုတ္လား..။
“ယူအက္စ္ေရာက္တုန္းက လီဗုိင္း ဂ်င္းေဘာင္းလီေတြ ေတြ႕ေတာ့ ရွင့္ကုိ သတိရေနေသတယ္.။ ရွင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြ ဝတ္တုန္းပဲလား..”
“စြြဲစြဲ ျမဲျမဲေပါ့၊ စိတ္အလုိမက်တဲ႔ အခါ ေကာင္မေလးေတြရဲ့ မ်က္ႏွာကုိ စီးကရက္မီးခုိးနဲ႔ မႈတ္ထုတ္တတ္တဲ႔ အက်င့္ကုိလည္း ျပင္လုိ႔ မရေသးဘူးေလ..”
“ယုံပါတယ္…၊ ရွင့္ရဲ့ အေၾကေကာက္ကေလးနဲ႔ေကာ အဆင္ေျပရဲံ့လား..”
“ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာပါပဲ၊ ကုိယ့္သားေတာင္ ဒုတိယတန္းေရာက္ေနျပီေလ..။”
“အုိး…”

ကၽြန္ေတာ္ သိတာေပါ့။
ပ်က္ယြင္းသြားတဲ႔ သူ႕မ်က္ႏွာက တခုခုကုိ ရွဳံးနိမ့္သြားသလုိမ်ဳိး၊ တစုံတရာအတြက္ မနာလုိ ျဖစ္သြားသလုိမ်ဳိး ခံစားရတယ္ဆုိတာ…။
မေတြ႕တာ ၾကာလုိ႔ လက္ရည္ တက္လား မလား မွတ္ပါတယ္.။ သူ ဘာမွ မတုိးတက္ေသးပါလား..။ပါေမာကၡတေယာက္ အရွဳံးေပးရေလာက္မယ့္ အသိပညာေတြ ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ခဲ႔ေပမယ့္ စိတ္ခံစားမႈက်ေတာ့ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူ အဆင့္မွာပဲ ရွိေနပါေသးလား..။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ ေရွ႕က ဦးေဆာင္ခ်င္သတဲ႔။ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးမယ့္ မိန္းက ခံစားမႈက် အလယ္တန္းေတာင္ မေအာင္ေသးပါလား..။
သူ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခုလုိ ျဖစ္ေနရတာလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ သိတာေပါ့။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္လုိ႔ ဒီဝတၳဳကုိ ခုလုိ ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ဳိးနဲ႔ စဖြင့္လုိက္တာေပါ့။ အခ်ိန္ကာလေတြကုိ အေခြ တေခြေနာက္ျပန္ရစ္သလို ရစ္လုိ႔ ရမယ္ ဆုိရင္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္တစုစာ ကာလေတြကုိ ျမင္ေယာင္ ၾကည့္လုိက္ပါ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စေတြ႕ခဲ႔ၾကတာေပ့ါ။

၂။
ေလာကမွာ တြဲမစားေကာင္းတဲ႔ အရာေတြ ရွိသလုိ အတူတကြ ယွဥ္တြဲ မထားေကာင္းတဲ႔ အရာေတြလည္း ရွိတယ္ ဆုိရင္ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႕ဆုံးက ပါ ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ဝါဒေရးရာမွာ သုံးနဲ႔ ေလးပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ေတာင္ ကမၻာေလာကၾကီးရဲ့ ေထာင့္က်ဥ္းေလး တေထာင့္မွာ လာေရာက္ေတြ႕ဆုံေစတဲ႔ ကံၾကမၼာရဲ့ မခုိးမခန္႕နုိင္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တအံ့တၾသ ရယ္ေမာမိပါရဲ့။
ပညာကုိ ငန္းငန္းတက္ ကုိးကြယ္ျပီး မာနေတြကုိ ဟုိးေကာင္းကင္ထက္မွာ ခ်ိတ္ထားခ်င္တဲ႔ မိန္းမတေယာက္နဲ႔ မွ ကၽြန္ေတာ့္ ဖူးစာကလည္း တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ လာဆုံရတယ္လို႔။

သူဟာ လူေတြ အားလုံး ပညာတတ္ မျဖစ္တာကုိ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနတတ္သလုိ လူငယ္ေတြ လၻက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တာကုိလည္း အလဟႆအခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္လုိ႔ ယူဆေနတဲ႔ သူပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ပညာရပ္ဆုိင္ရာ စာအုပ္ေတြ ဝါးစားသလုိ ဖတ္ခုိင္းေတာ့တာပဲ.။ သူနဲ႔ မတည့္တာေတြ ထဲမွာ အဲဒီကိစၥလည္း ေရွ႕ဆုံးက ပါတယ္။.
“ေဟ့ ေမးေနတယ္ေလ….ကၽြန္မ ေပးထားတဲ႔ စာအုပ္ ဖတ္ျပီးသြားျပီလား..”
“ဖတ္ေနပါတယ္။။။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ျပီးသြားမွာပါ.။”
“အခု ဘယအခန္းေရာက္ျပီလဲ”
“ခ်ာပတာ ဝမ္း”
“ဘုရားေရ….၊ဒီေလာက္ ရက္ေတြ ၾကာတာေတာင္ အခန္းတစ္က မတက္ေသးဘူးလား.၊ တေန႕ကုိ ႏွစ္ခန္း၊ သုံးခန္းေလာက္ က်ေအာင္ေတာ့ ဖတ္မွေပါ့ရွင္၊ ဒီပုံနဲ႔ သာဆုိ ဝတ္မႈန္မ်ဳိးပြားမႈ အေၾကာင္း ရွင္ ဘယ္ေတာ့ နားလည္မွာလဲ..”
“အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူ႕အလုိလုိ ျဖစ္သြားမွာေပါ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ့၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေလာေနရတာလဲ၊ ဘာလဲ ကမၻာၾကီးက မနက္ျဖန္ ပ်က္ေတာ့မွာတဲ႔ လား..။ ျပီးေတာ့ အဲဒီ ပညာရပ္ေတြကုိ နားမလည္ေတာ့ေရာ ေလာကၾကီးမွာ ေနလုိ႔ မရေတာ့ဘူးတဲ႔လား..”
“ဟယ္ ရုိင္းလုိက္တာ။။။”

အဲဒါပါပဲ၊ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပါပဲ။

သူက ပညာတတ္ စကားေျပာေလ ကၽြန္ေတာ္က ရြဲ႕ေလနဲ႔ မုန္႕လုံး စကၠဴကပ္ေတာ့တာပါပဲ။ သူက ဂ်ာမန္စကားေျပာ သင္တန္း တက္ၾကဖုိ႔ အေဖာ္ညွိတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္က အဘိဓမၼာသင္တန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္စာ စာရင္းေပးတယ္။ သူက ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အေၾကာင္း ေျပာတယ္.။။ ကၽြန္ေတာ္က တခါသုံး တူ ထုတ္လုပ္တဲ႔ စက္အေၾကာင္း ရွင္းျပတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရွင္ဟာ ေတာ္လွန္ ပုန္ကန္ခ်င္စိတ္ အျပည့္ရွိတဲ႔ ဘုိဟီးမီးယန္း တေယာက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စြပ္စြဲေတာ့တာပါပဲ..။

ကၽြန္ေတာ္က ပညာ တတ္ ဆန္႕က်င္ေရး သမားမဟုတ္ပဲ ပညာကုိ ျမတ္နုိးသူ ျဖစ္ေပမယ့္ လုိအပ္တာထက္ ေရွ႕တန္းတင္လြန္းတာကုိသာ ယားက်ိက်ိျဖစ္တတ္သူပါ။ ကမၻာၾကီး လည္ပတ္ေနတာဟာ အသိပညာ အတတ္ပညာေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ သူက ဒါဆုိရင္ ဘာေၾကာင့္လဲ လုိ႔ ေမးတယ္..။

“သဘာဝတရားေၾကာင္းေပါ့၊ ပညာေတြ မုိးပ်ံေအာင္ တတ္ေနပါေစ သဘာဝတရားကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ ေက်ာ္လႊားလုိ႔ မရဘူး.။ သဘာဝရဲ့ အကန္႕အသတ္ထဲမွာသာ ရွင္သန္ၾကရတာ..။ လူဆုိတာ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ရင္ ရည္းစား ထားမယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ ၊ မ်ဳိးဆက္ ျပန္႔ပြားမယ္.။အဲဒီအတြက္ ဘယ္သူမွ ကိန္းဘရစ္က ဘြဲ႔တခု ရစရာ မလုိဘူး.။ ဘာသာစကား ေလးမ်ဳိး တတ္စရာ မလုိဘူး.၊ဝတ္မႈန္ မ်ဳိးပြားပညာကုိ နားလည္ စရာ မလုိဘူး.။”
“ဒါေပမယ့္ ဘဝဆုိတာ အိမ္ေထာင္၊ သားေမြး ကိစၥနဲ႔တင္ ျပီးတာ မဟုတ္ဘူးေလ..၊ေလာကၾကီး တိုးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္းအတြက္ တျခားကိစၥေတြ လုပ္စရာ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီ အတြက္ လူတုိင္း ပညာ မတတ္သင့္ဘူးလား…”

“တတ္သင့္တာေပါ့၊ တတ္ရင္ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ လူေတြ အားလုံး တတန္းတစားတည္း ပညာတတ္ဖုိ႔ ဆုိတာကေတာ့ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္နုိင္ဘူး.၊လူေတြကုိ တန္းတူညွိဖုိ႔ဆုိတာ မေတြးသင့္ဘူး.၊အထူးသျဖင့္ မင္းလုိ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္က ပုိျပီး မေတြးသင့္ဘူး.။အဲဒီ အေတြးမ်ဳိး လီနင္လည္း ေတြးဖူးတယ္..၊ စတာလင္လည္း ေတြးဖူးတယ္.. ။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္နုိင္ဘူး.”
သူက တန္းညွိလုိ႔ မရေတာင္ လူတုိင္း ပညာတတ္ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားလုိ႔ ရတယ္လုိ႔ ယုံၾကည့္ေနျပန္တယ္.။ သူက အဲလုိ ယုံတာကုိ အျပစ္ေတာ့ မဆုိသာဘူး.၊။ဘာလုိ႔ဆုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာင္ အိတ္ေဆာင္ အဘိဓာန္ကုိ ယူလာျပီး စကားလုံး ဆယ္လ ုံးရေအာင္ က်က္ေနတတ္လုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ပါရမီ မရွိရင္ တေန႕ကုိ နာရီ ႏွစ္ဆယ္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားပါေစ အုိင္းစတုိင္း မျဖစ္နုိင္သလုိ တုိက္ဂါးဝုဒ္နဲ႔ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း မျဖစ္နုိင္ပါဘူး….။

ျပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆုိတာ ပါလီမန္ အမတ္ ေရြးတာ မဟုတ္သလုိ တကၠသုိလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နာယက ခန္႕ထားတာလည္း မဟုတ္တဲ႔ အတြက္ ဘြဲ႔ေတြ တဒါဇင္ေလာက္ ရလည္း အိမ္ေထာင္ေရး သာယာမယ္လုိ႔ အာမ မခံနုိင္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပေတာ့ သူက ခပ္ဟဟ ရယ္ပါတယ္.။

“ဘယ္သူက အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္း ေျပာေနလုိ႔လဲ”
“မင္း အိမ္ေထာင္ မျပဳေတာ့ဘူးလား..”
“ကၽြန္မ စဥ္းစားဦးမယ္.”

သူက အနုိင္ပုိင္းလုိက္နုိင္ သူ တေယာက္လုိ တဝုိင္းလုံး ဆြဲစားလုိက္နုိင္သူ တေယာက္လုိ ပမာမခန္႕ျပဳံးပါတယ္.။ ဒါေပမယ့္ သူမနုိင္ပါဘူး.။သူ ဒီလုိ ရုိက္ခ်လိမ့္မယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကဳိေမွ်ာ္လင့္ ထားခဲ႔မိလုိ႔ပါ.။

“အခ်ိန္ကုန္ ခံျပီး စဥ္းစား မေနပါနဲ႔.။မင္း အိမ္ေထာင္ မျပဳရဲပါဘူး.၊ အဲဒါကုိ ကုိယ့္ရဲ့ တႏွစ္စာ လုပ္ခနဲ႔ ပုံေလာင္းရဲပါတယ္.။ မင္း ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ေထာင္ ျပဳျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး.။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ သိလား..။ မင္း ေၾကာက္ေနလုိ႔ ေပါ့။ အဘက္ဘက္က ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ မိန္းမတေယာက္ဟာ အိမ္ေထာင္ေရး က်မွ အဖ်ားရွဴးျပီး က် ဆုံး သြားမွာ စုိးလုိ႔ေပါ့။အဲဒီ စြန္႕စားမႈ(ရစ္ခ္)ကုိ မင္း ဘယ္ေတာ့မွ ယူရဲမွာ မဟုတ္ဘူး.။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မင္းဟာ အမ်ားသူငါလုိ ကုိယ့္အုိး ကုိယ့္အိမ္ ကုိယ့္မိသားစုနဲ႔ ေနခ်င္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ တသက္လုံး က်ိန္စာ မိသြားရလိမ့္မယ္၊ ကုိယ္ေျပာတာ ယုံ”

သူဟာ မ်က္ႏွာတခုလုံး နီရဲျပီး ခပ္တုိးတုိး က်ိန္ဆဲ လုိက္တယ္.။ ျပီးမွ ကမန္းကတန္း ေမးပါတယ္.။ ရွင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ေသခ်ာေနရတာလဲ တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ရုိးရုိးေလး ေျဖလုိက္ပါတယ္.။
“ကုိယ္ဟာ မင္းရဲ့ စိတ္ကုိ ဖတ္ေနနိူင္လုိ႔ေပါ့.။မင္းဘာသာ ဘြဲ႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ယူထား ယူထား ကုိယ္ဟာ သဘာဝ အတန္းပညာမွာ အျမဲတမ္း မင္းထက္ တတန္းၾကီးတယ္…။ အဲဒါကုိေတာ့ မယုံမရွိနဲ႔”

အဲဒီ ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တျဖည္းျဖည္း အေတြ႕က်ဲ သြားသလုိ အသည္းေတြလည္း ပုိမာခဲ႔ၾကတယ္.။သူက သင္တန္းေတြ တခုျပီး တခု တက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ တေယာက္ျပီး တေယက္ တြဲခဲ႔တယ္.။။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စီးကရက္ေငြ႕ ရွဴခြင့္ရသူေတြထဲမွာ သူ႕လုိ ပညာတတ္ မိန္းမ တေယာက္မွ မပါေစခဲ႔ဘူး.။ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ဘြဲ႔တခု ရျပီဆုိ ေတာ္ေရာေပါ့။ မလုိအပ္ဘဲ အျမီးေတြ ရွည္စရာ မလုိပါဘူး..။

ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ေတာ့ ထက္ျမက္ျပီး ပညာတတ္လြန္းတဲ႔ မိန္းမေတြဟာ တံခါးေျခာက္ေပါက္ပါတဲ႔ ကားၾကီးေတြ လုိပဲ ။တီဗီြပါတယ္.၊ ေရခဲေသတၱာ ပါတယ္၊ အစည္းအေဝးေတာင္ က်င္းပလုိ႔ ရတယ္ ဆိုတဲ႔ ကာဒီလက္ ကားၾကီးေတြလိူ မ်ိးေပါ့။ အပုိဆာဒါးေတြနဲ႔ မလုိအပ္ပဲ ေလးလံေနတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ထင္တာပဲ။ ကားတစ္စီးဟာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေမာင္းႏွင္လုိ႔ ရမယ္၊ သက္ေတာင့္သက္သာ စီးနင္းလုိ႔ ရမယ္ဆုိရင္ ေတာ္ျပီေပါ့။ ဘာလုိ႔ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေနမွာလဲ…။

တခုေတာ့ ရွိတာေပါ့။ သူဟာ ကုိဖီအာနန္တုိ႔ ဘတ္ကီမြန္တုိ႔ ေနရာကုိ ခ်ိန္ရြယ္ေနတယ္ဆုိရင္လည္း ဘြဲ႔ေတြ တခုျပီး တခု ထပ္ယူပါေစေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ နားလည္တဲ႔ ေကာင္မေလး တေယာက္ကုိပဲ လက္ထပ္ ယူခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ထပ္ပြဲကုိ သူ ေရာက္မလာခဲ႔ပါဘူး.။ သူ Ph.D ရတဲ႔ ဂုဏ္ျပဳဧည့္ခံပြဲကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသြားေရာက္ ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး.။
ႏွစ္ေတြ တနံတလ်ား မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဒုိင္ယာရီ မွတ္တမ္းခ ခုနစ္ခုေလာက္မွာ သူ ပါဝင္ခြင့္ မရဘဲ ခုမွ တုိက္တုိ္က္ဆုိင္ဆုိင္ လာေရာက္ ဆုံစည္းၾကတာပါ.။ သူ႕ခႏၶာကုိယ္မွာ အသားေတြ နည္းနည္း တုိးျပီး သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ရင့္က်က္မႈေတြ ပုိျပီး ျပည့္စုံလာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သိတဲ႔ သူဟာ ထူးထူးျခားျခား မေျပာင္းလဲ ေသးပါဘူး.။အရင္ကလုိပဲ ဆံပင္တုိတုိနဲ႔ သြက္လက္ ေပါ့ပါးျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္ ရွိတဲ႔ ပုံနဲ႕ေပါ့။

ေျပာရရင္ ကာဒီလက္ဆုိတဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္ကုိ အေဝးကေတာင္ ထင္းခနဲ ျမင္နိုင္ပါတယ္ ဆုိတဲ႔ ဟန္ပန္နဲ႔ေပါ့.။သူ႕ကုိ စာအုပ္ တအုပ္လုိ သေဘာထားခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဆုံးထိ ဖတ္ဖုိ႔ စုိးရြံ႕ခဲ႔တာမ်ားလားလို႔ေတာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္လာေစခဲ႔ပါေသးတယ္..။


၃။
“စီးကရက္ကုိ ဟုိဘက္ လွည့္ေသာက္စမ္းပါ၊ ျဖစ္နုိင္ရင္ မေသာက္ဘဲ မီးသတ္လုိက္ေတာ့.၊ ဒါနဲ႔ ေျပာစမ္းပါဦး..ရွင့္သားက ရွင္နဲ႔ တူရဲ့လား..”
“အင္း…same chip ေပါ့။ တပုံတည္းပဲ”
“ဒါဆုိ ကၽြန္မ ေဗဒင္ ေဟာလုိက္မယ္..၊ ရွင့္လုိပဲ သူပုန္စိတ္ အျပည့္နဲ႔ ဂ်စ္ကန္ကန္ေလး ျဖစ္ရမယ္..၊ ဘယ္ႏွယ့္လဲ”
“အင္း ျဖစ္နုိင္ပါတယ္”
“ဒါနဲ႔ ရွင္ ကၽြန္မကုိ စကားေၾကြးဆပ္စရာ တခုရွိေသးတယ္ေနာ္.၊ ရွင္ဟာ သဘာဝ အတန္းပညာမွာ ကၽြန္မထက္ အျမဲ တတန္းၾကီးခဲ႔တယ္ ဆုိတာေလ..၊ အဲဒါေလး ရွင္းစမ္းပါဦး.”

သူ မေမ့ေသးပါလား..။ဒါမွ မဟုတ္ ခုမွ ေကာက္ကာ ငင္ကာ သတိရသြားတာ မ်ားလား.။ဆုိပါစုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သားေလး တေယာက္ရွိတယ္. ဆုိတာကုိ သူသိသြားျပီ မခံခ်င္ ျဖစ္သြားရင္းနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့..။ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ ေမးခြန္းကုိ ေမးလာေဖာ္ရတဲ႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းသာ ရပါတယ္.။

“ ကုိယ္ ေျပာဖူးသလုိပါပဲ .။ လူဆုိတာ သဘာဝနဲ႔ အတူ လုိက္လံ ၾကီးပ်င္းရပါတယ္။ေက်ာင္းေျပးသင့္တဲ႔ အရြယ္မွာ ေက်ာင္းေျပးျပီး အလုပ္လုပ္သင့္တဲ႔ အရြယ္မွာ အလုပ္လုပ္ရမယ္…။ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ႔ အရြယ္ ၊မ်ဳိးဆက္ ျပန္႕ပြားသင့္တဲ႔ အရြယ္ေတြမွာလည္း.. လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ျပဳမူရမွာပါပဲ..။ဒါမွ ၾကီးျပင္း ရင့္က်က္တယ္လုိ႔ ေခၚတယ္…”

“ဒါျဖင့္ ကၽြန္မက မရင့္က်က္ေသးဘူးေပါ့”

“အမွန္ပဲ၊ မင္း ကုိယ့္လုိ ရင့္က်က္ဖုိ႔ အဆင့္ ႏွစ္ဆင့္ေလာက္ လုိေနေသးတယ္။ မင္းရဲ့ လက္ေအာက္က အမ်ဳိးသမီးေလး တေယာက္ မီးဖြားခြင့္တင္တာကုိ မင္း အျပည့္အဝ လုိက္ေလ်ာ နားလည္ ေပးနုိင္ဖုိ႔ အတြက္ မင္းကုိယ္တုိင္ အဲဒီ အဆင့္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးမွ ျဖစ္နုိင္မယ္..။ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျပီး ခံစားလုိ႔ေတာ့ ရပါတယ္လုိ႔ မင္းလာမေျပာနဲ႔။ အဲဒါက အတုအေယာင္ပဲ၊ လူ႕ဘဝကုိ အျပည့္အဝ နားလည္ဖုိ႔ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝကုိ မျဖတ္သန္းဖူးပဲ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္နုိင္ဘူး.။ မင္း ဘာသာ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ တတ္တတ္ လူပီသတဲ႔ စစ္မွန္တဲ႔ ခံစားမႈ ဆုိတာ တကယ္ေလာကရဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြကသာ ေပးနုိင္တာ ၊ ကုိယ္ထင္တယ္ေလ၊ လူ႕မ်ဳိးႏြယ္ မိသားစု တစုကုိ ဦးေဆာင္မယ့္ သူဟာ အပ်ဳိၾကီး လူပ်ဳိၾကီး ျဖစ္လုိ႔ ကေတာ့ အဲဒီ မိသားစုဟာ အျပည့္အဝ တုိးတက္မႈကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မရနုိင္ဘူး.။”
“ကၽြန္မ မယုံဘူး.”

“မင္း ယုံမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ ကုိယ္သိတယ္.။မင္း ကုိယ္တုိင္ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝကုိ မေရာက္မခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွာ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး.။မင္း အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္လာေတာ့မွသာ တခ်ိန္တုန္းက မာန ထားခဲ႔တာေတြ ၊ မလုိအပ္ပဲ အေရျပား ပါးခဲ႔တာေတြဟာ အလကား ပါလားဆုိတာ သေဘာ ေပါက္လာလိမ့္မယ္..။အဲဒီ က်မွ သာ လူေတြ ေျပာေျပာ ေနတဲ႔ လူ႕ဘဝဆုိတာ ဒါပါလား လုိ႔ နားလည္ လာလိမ့္မယ္..။”
သူ႕မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ရုံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ စကားေတြ အေပၚ သူ အျပည့္အဝ လက္မခံ နုိင္ဘူးဆိုတာ သိသာ လွပါတယ္.။ခု လက္မခံလည္း တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ လက္ခံလာမွာပါယ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ တခ်ိန္ခ်ိန္ကုိ သူ ၾကဳံနုိင္ပ့ါမလား..။ ခုဆုိ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ၾကားက အသိအျမင္ ကြာဟမႈဟာ အေတာ့္ကုိ ၾကီးမားေနခဲ႔ပါျပီ။

အဲဒီလုိ ၾကီးမား သြားရတာက ကၽြန္ေတာ္က ရပ္က်န္ခဲ႔ျပီး သူက သြားေနလုိ႔လား..၊ ဒါမွ မဟုတ္ သူက က်န္ခဲ႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္က သြားေနလုိ႔လား..။ အဲံဒါကုိေရာ သူ ေတြးမိပါ့မလား…။
တေအာင့္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ျပီး လမ္းခြဲခဲ႔ၾကတယ္..။အေတာ္ေဝးေဝး ေရာက္မွ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူ႕ကုိ မႈန္ပ်ပ်ပဲ ေတြ႕ျမင္ရပါေတာ့တယ္..။

ထက္ျမက္ျပီးူ ပညာတတ္သူ တေယာက္ရဲ့ မ်ဳိးဆက္ေသြးေတြ လူ႕ေလာကၾကီးထဲ ေပါက္ဖြားလာခဲ႔ရင္ျဖင့္ အေတာ့္ကုိ အက်ဳိးရွိမွာပါ.။ သူ႕ရဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ဟာ သူ႔လုိ ပညာတတ္ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ရင္ ေကာင္းပါတယ္.။ တကယ္လုိ႔ ပညာမတတ္လည္း အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ရွဳံးမွာကုိ ေၾကာက္ျပီး မကစားပဲ ေနရင္ ကစားဝုိင္း အျပင္ဘက္ကုိ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားတတ္ေၾကာင္းး သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပခ်င္ပါေသးတယ္…။။

ေနေနာ္
ဒီဇင္ဘာ 2008(သရဖူ မဂၢဇင္း)

သင္ႏွင့္တကြ အေပါင္းအပါမ်ား သိသာရန္(ဝတၳဳတုိစု)

 

Source : ျမွားမ်ား